-
1 wytrącać
impf ⇒ wytracić* * *(-cam, -casz)wytrącić coś (z roztworu) — CHEM to precipitate sth (from a solution)
wytrącić kogoś ze snu/z zamyślenia — to break sb's sleep/thoughts
* * *ipf.1. (= wybijać) knock sth out; wytrącać komuś rewolwer/szklankę/nóż z ręki knock the gun/glass/knife out of sb's hand; wytrącić komuś argumenty z ręki take the wind out of sb's sails.2. (= wyrywać kogoś z jakiegoś stanu) break, snatch away; wytrącać kogoś ze snu break sb's sleep.3. chem. precipitate.ipf.chem. precipitate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytrącać
-
2 wytrą|cić
pf — wytrą|cać impf Ⅰ vt 1. (spowodować wypadnięcie) to knock out 2. (wyrwać) to throw [sb] off (z czegoś sth) [snu]- wytrącić kogoś z równowagi to rattle sb’s cage przen., pot.3. Chem. (wyodrębnić składniki) to precipitate Ⅱ wytrącić się — wytrącać się Chem. to precipitate■ wytrącić komuś argumenty a. broń z ręki to take the wind out of sb’s sailsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytrą|cić
-
3 oręż
m sgt 1. książk. (armia) army- polski oręż the Polish army2. książk. (broń) arms, weapon także przen.- te argumenty były orężem w walce o prawdę these arguments were a weapon in the fight for the truth3. Myślis. antlers- wytrącić komuś orężz ręki to take the wind out of sb’s sails- złożyć a. rzucić oręż to lay down one’s arms* * *-a; m(książk: broń) arms (pl), ( siły zbrojne) army* * *miGen. -a1. lit. ( broń) arms, weapon; przen. weapon, measure; wytrącić komuś oręż z ręki disarm sb, render sb helpless l. defenseless.2. lit. (= siły zbrojne) army.3. myśl. antlers.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oręż
См. также в других словарях:
wytrącić — komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki argument… … Słownik frazeologiczny
wytrącić — dk VIa, wytrącićcę, wytrącićcisz, wytrącićtrąć, wytrącićcił, wytrącićcony wytrącać ndk I, wytrącićam, wytrącićasz, wytrącićają, wytrącićaj, wytrącićał, wytrącićany 1. «trąciwszy wyrzucić, usunąć skądś, sprawić, że coś wypadnie» Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
wytrącać — Wytrącić komuś argumenty, broń, przestarz. oręż (z ręki) «podważyć czyjeś argumenty, odebrać im siłę»: Owszem, jest u nas taka jedna baba, co krowom mleko odbiera i kołtuny sprowadza. Ale my ją chcemy przyciągnąć do partii, żeby wytrącić z ręki… … Słownik frazeologiczny
broń — 1. Dać, włożyć komuś broń do ręki «wyposażyć kogoś w środki działania, w argumenty przeciw komuś, czemuś»: Odrzucić anglikanizm znaczyło przyznać się do błędu i dać broń do ręki tym, których uważał za najgorszych przeciwników religii objawionej.… … Słownik frazeologiczny
argument — 1. Argument siły «przewaga wykorzystywana w bezwzględny sposób»: Dla Ribbentropa, do którego przemawiały wyłącznie argumenty siły tym skuteczniejsze, im większą dysponowały liczbą dywizji, czołgów, samolotów, okrętów, dział i bogactw naturalnych … Słownik frazeologiczny
broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… … Słownik języka polskiego
oręż — m II, D. a zwykle blm 1. książk. «narzędzie walki; broń, uzbrojenie» Oręż bojowy. Szczęk oręża. ◊ Porwać się do oręża, chwycić za oręż, podnieść oręż «podjąć walkę zbrojną» ◊ Złożyć, rzucić oręż «przestać walczyć, poddać się» ◊ Wytrącić komuś… … Słownik języka polskiego
